Chłopcy zbudowali również pryzmę kamieni polnych – miejsce założenia gniazd dla trzmieli, schronienia dla wielu owadów. Kącik zawiera mozaikę roślin, tj. są rośliny jednoroczne, wieloletnie, drzewa, krzewy zapewniające kwitnienie od wiosny do późnej jesieni. Gleba użyźniona jest wyłącznie naturalnie (obornik, kompost). Dla celów dydaktycznych rośliny oznaczono tabliczkami.  Podczas prac w szkolnym ogrodzie uczniowie poznali zasady uprawy roślin, ich komponowania zgodnie z zasadami allelopatii, sadzenia i siewu roślin, uprawy gleby, pielęgnacji roślin. Było wiele radości i satysfakcji, zwłaszcza gdy dało się słyszeć wiele pochlebnych opinii o pszczelim kąciku. Wśród uczniów dało się słyszeć głosy, że mimo mieszkania na wsi po raz pierwszy mają okazję pracy w ogrodzie.

Słoneczne majowe dni poświęciliśmy na przyrodnicze zajęcia terenowe. Uczniowie wyposażeni w karty pracy oraz pomoce do chwytania i obserwacji przyżyciowej owadów z nauczycielem biologii udali się na pobliskie nadpiliczne łąki. Odłowiono pszczoły oraz dokonano wielu obserwacji, np. opisano budowę zewnętrzną owada, zmierzono poszczególne jego części, określono, jakie rośliny najczęściej odwiedzają pszczoły, ile czasu przeciętnie spędzają na kwiecie, gdzie znajduje się pyłek na ciele pszczoły. Po dokonanych obserwacjach pszczoły wypuszczono.  Było wiele radości i satysfakcji. Wszyscy uczestnicy zajęć znają doskonale budowę i biologię owadów – sami tą wiedzę odkryli i opisali.

Również pełne wrażeń i wiedzy były zajęcia przy barciach prowadzone przez p. Tomasza Dzierżanowskiego – wieloletniego koordynatora międzynarodowego projektu odtwarzania bartnictwa. Uczniowie poznali cechy dzikich pszczół, ich wymagania i znaczenie dla funkcjonowania naturalnych ekosystemów,  historię bartnictwa w Polsce i Europie, rośliny miododajne występujące w  lesie, na łące czy pastwisku. Największym zainteresowaniem cieszył się fragment zajęć poświęcony zasadom budowania barci w starych okazałych sosnach oraz praktyczny pokaz sposobu  wchodzenia do barci przy pomocy tradycyjnych narzędzi.

Z przeprowadzonych zajęć nasuwa się jeden wniosek: żeby coś chronić, szanować należy to poznać i poczuć każdym zmysłem.

Tekst i zdjęcia: Małgorzata Tabor – koordynator projektu, dyrektor gimnazjum