„Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.

Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?”

Krzysztof Kamil Baczyński „Elegia o… [chłopcu polskim]”

 01 sierpnia 1944 roku o godz. 17:00, na rozkaz generała Armii Krajowej Tadeusza „Bora” Komorowskiego, wybuchło Powstanie Warszawskie. Pierwotnie miało ono trwać kilka dni, jednak Powstańcy bronili się ponad dwa miesiące. Ostateczna kapitulacja nastąpiła 02 października tegoż roku.

Do walki z Niemcami stanęło blisko 50 tysięcy żołnierzy, wśród których liczną grupę stanowiły kobiety oraz chłopcy w wieku od 11 do 18 lat. Odwaga, upór i niebywała determinacja młodych Warszawiaków stały się symbolem walki i podnosiły na duchu tych, którzy w trudnych chwilach tracili nadzieję. Niestety wielu z nich poległo na polu bitwy lub zostało rannych. Niektórzy, w uznaniu zasług bojowych, zostali odznaczeni lub otrzymali awanse na wyższe stopnie wojskowe.

Po akcie kapitulacji do niewoli trafiło blisko 15 000 Obrońców Warszawy, a wśród nich 2 500 kobiet i 1 100 dzieci. Warto dodać, że młodzi Powstańcy szybko okazali się najmłodszymi jeńcami w historii działań zbrojnych.

Również na cmentarzu parafialnym w Inowłodzu znajduje się grób Powstańca Warszawskiego, Władysława Klimka, który zginął w pierwszym dniu działań zbrojnych.

Powstanie Warszawskie był to niebywały zryw zbrojny przeciwko niemieckiemu okupantowi.

Aby uczcić pamięć o tych, którzy zapłacili najwyższą cenę w obronie Warszawy jako symbolu polskości, niepodległości i wolności, każdego roku 01 sierpnia włączane są syreny alarmowe o godzinie 17:00.

cześć i chwała Bohaterom